| naar deel 02 => |
Options save lives
The Sinclair Methode (TSM) is een hele andere insteek bij het denken over verslavingsbehandeling. Controversieel nog, dat is waar. Maar zeker niet onzinnig en inmiddels ook behoorlijk onderzocht.
Het idee is simpel: neem een opiaatblokker (50 mg Naltrexon) telkens net vóór dat je een middel gebruikt of jouw verslavingsgevoelige gedrag gaat doen, en daarmee voorkom je dat de al verslaafde nucleus accumbens nog verder tot verslaving geprikkeld wordt door de endorfines die vrijkomen door het verslavende gedrag, bijvoorbeeld het drinken van alcohol, of het gokken, of de seks-in-het-kader-van-een-porno-verslaving.
De nucleus accumbens is de kern in het motivationele circuit van het brein die maakt dat het middel of het gedrag het zó belangrijk voelt, dat het zo ontzettend belangrijk voelt om te drinken/ gokken/ seksen dat je er geen weerstand meer aan kunt bieden -verslaving dus-. De Naltrexon (of liever, de Nalmefene -Selincro- in Europa) blokkeert het motivationele circuit, het rewardsystem, terwijl het tegelijkertijd wel de verslavende “input” krijgt.
Anders gezegd: je doet wat normaal de verslaving zou versterken maar die versterking van het gedrag treedt niet op door de opiaatblokker. Je bent dus als het ware de verslaving farmacologisch aan het “ont-leren”.
Maar reken jezelf niet rijk:
Naltrexon heeft als doel om de verslaving af te pellen van de confrontatie met jouw verslavend middel …confrontatie, dus je zal wel moeten gebruiken. Dat idee is vaak even wennen.
Het doel is om de dwang uit het contact met jouw middel te halen. Of het ’t uitzicht op het eten van hartige snacks of zoutig eten is, of dat het de vetten en suikers zijn bij eetverslavingen, of dat het om de trek naar de alcohol gaat, het compulsieve karakter ven de inname verdwijnt gaandeweg. Het “belang”? Het dwingende karakter gedrag als gokken, dwangmatige masturbatie of pornografie. De bedoeling is dat je gaandeweg gewoon je interesse verliest… als je consequent blijft in jouw aanpak!
En dan gaan er dus voor een aantal mensen allerlei redenen zijn om zich niet aan dit simpele protocol te houden… Dat is geen reden om mensen boos of beschuldigend aan te kijken. Maar dat is dan dus wel de reden voor therapie of coaching. Want blijkbaar zijn er dan onderliggende reden(en) waar we samen rustig naar kunnen zoeken en waar we oplossingen voor kunnen vinden zonder dat we de hele tijd die lastige craving in onze nek voelen hijgen. Want laten we heel eerlijk zijn naar elkaar: als jouw verslaving al een poosje bestaat dan zijn er heel waarschijnlijk door jouw verslaving al een poosje issues ontstaan. Dan hebben we het nog niet eens over eventuele issues van voor jouw verslaving (die het misschien in de hand hebben gewerkt dat ooit een verslaving ging ontstaan).
tegenvallers
Dat geldt dus alleen voor verslavingen waarbij de endorfines een rol spelen. Nicotine verslaving of cocaïne verslaving werkt anders dus die lijkt weinig in aanmerking te komen voor de Sinclairmethode (ook al wordt dit middel ook wel ingezet voor coke en nicotine verslavingen om trek te remmen)
Ook opiaat-gebruikers (juist ook de mensen die opiaten slikken tegen de pijn) zullen hier niks aan hebben want het laatste dat je wilt is dat je de werking van het pijn remmende middel blokkeert (een uitzondering daarop is mogelijk als je opiaten tenminste nodig hebt voor emotionele pijn). Want wanneer je als opiaat verslaafde Naltrexon gebruikt start je gelijk een onttrekking die -ook als je zou gebruiken- niet te stoppen is voor het eerstkomende etmaal omdat de opiaten jouw brein niet kunnen bereiken. Je zit dan gelijk in een afkick van 24 uur waar je niks aan kunt doen.
Psychologische voordelen
Wat ik persoonlijk erg sympathiek vind is dat er naar aanleiding van deze methode een duidelijk verschil gemaakt wordt tussen de lichamelijk/biologische verslaving (waar deze methode zich op richt) en de emotioneel gekleurde afhankelijkheid die je apart met coaching/therapie aan zal moeten pakken. Want voor alle duidelijkheid, voor een aantal mensen haalt deze methode een stuk van de druk van de biologische ketel maar de afhankelijkheid blijft bestaan. De manier waarop je gevoelens wegwerkte of de truc waarmee je dingen mogelijk maakte, daar zal je in therapie aandacht aan moeten besteden. Ook al zal dat makkelijker voor hen zijn als zij de druk om te moeten “gebruiken” minder voelen. Dat maakt het in de begeleiding ook makkelijker om juist alternatieven te zoeken voor die emotionele issues die voorheen met het verslavend middel werden ‘opgelost’.
Wat ik ook mooi vind aan deze aanpak het mogelijk maakt voor sommige mensen om af te gaan bouwen zodat zij geleidelijk detoxificeren. Mensen bij wie deze medicatie aanslaat die kunnen zo een detox-opname overslaan omdat de geleidelijke afbouw minder onttrekkingsverschijnselen geeft.
Wat ik verder mooi vind is dat er geen false hoop wordt gegeven: het gaat nooit “over” zijn: als je eenmaal verslaafd bent zal je waarschijnlijk dit leven iedere keer de Naltrexon moeten nemen voor dat je gaat “gebruiken”. Want zoals ik het altijd uitleg: iedere keer dat je drinkt/porno kijkt/gokt zonder minstens een uur tevoren Naltrexone genomen te hebben dan maak je het effect van weken of zelfs maanden “beschermd gebruiken” ongedaan.
1 pil van 50mg Naltrexon 1 uur voor ‘gebruik’… iedere keer, ie-de-re keer weer!
Anders dan bij andere verslavingsaanpak wordt bij de Sinclairmethode niet gevraagd om “niet te gebruiken”. Sterker nog, als je niets zou gebruiken, dan heeft het dus ook helemaal geen zin om de verslavende werking van het middel te blokkeren want dan is er niks om te blokkeren.
Naltrexon wordt in andere methoden ook wel dagelijks gegeven om de zin in gebruik (de craving) te verminderen, als een soort van onderhoudsmedicatie maar dat is dus gericht op het bereiken van abstinentie, op het laten staan van het middel of het gedrag. En met een dergelijke onderhoudsdosering blokkeer je dan niet alleen de endorfines die door het “gebruik” komen maar je blokkeert daarmee ook de goede endorfines die vrijkomen bij het eten van een smakelijke pizza, het plezier van lekker sporten, het genieten van seks met je partner, of het liefdevol vasthouden van jouw kind (allemaal dingen waar ook -gezonde!- endorfines bij vrij zullen komen). Dat zijn eigenlijk allemaal aspecten van het niet-verslaafde leven waarvan je graag zou zen dat iemand daarvan juist meer zou leren genieten en dat ook weer als belangrijk gaat ervaren.
een teaser van “one little pill”, een film van Claudia Christian die de werkzaamheid van de Sinclair methode aan den lijve heeft ondervonden.
| naar deel 02 => |
origineel: PraatmetHans.nl: The Sinclair Methode
Sinds ruim een kwart eeuw werkzaam als therapeut / supervisor. Gespecialiseerd in behandeling van controleverlies door verslavingen. Ik ben niet bezig met veroordeling van taboes. Ieder maakt de keuzes zoals hij/zij wil. Het draait erom dat we samen die keuzes zo maken dat je een gelukkig mens bent. Het is aan mij om daar helder en praktisch uitleg over te geven en je te helpen bij het zetten van stappen, het is aan jou om de stappen te zetten. Samenwerking staat voorop.
Stop de Verslaving .nl 
Geef een reactie